Zo had ik deze week weer een date. Een wat gesloten type die je langzaam moest leren kennen. We hadden een strandafspraak.

Er stond een behoorlijke wind, het was 29 * en stevig ingesmeerd met bejaardenfactor 50-plus liepen we richting IJmuiden. Ik had mijn zuurstokroze gebreide bikini aan die na jaren in de kast zijn elasticiteit een beetje had verloren. Ik had natuurlijk beter een zwempak aan kunnen doen, maar die kon ik weer eens niet vinden.

We waren nog maar net aan het lopen of mijn date trok mij plotseling naar zich toe, keek mij verzaligd aan, opende zijn mond en oeps…daar vloog een hap zand tussen zijn kiezen…waardoor hij hem gelukkig meteen weer sloot. Gered door de wind. Ik had nog helemaal niet gedacht aan zoenen laat staan het willen doen. Tip 1 voor de mannen: neem geen initiatief voor de eerste kus ook al komt tie nooit. 

Als twee zandmensjes reden we naar huis en mijn date vroeg of hij zich bij mij even mocht omkleden, hij moest nog een eind rijden. Ik vond dat goed: zelfs aan zijn wimpers zat zand en alleen aan zijn ogen zag je nog dat hij leefde. Eenmaal bij mij thuis had hij iets vergeten in zijn auto. Ik gaf hem mijn sleutels omdat ik op het balkon de bel niet hoor. Hij bleef nogal lang weg, een beetje vreemd.

De volgende ochtend zie ik in mijn mailbox een filmpje van mijn buren gericht aan het VVE-bestuur (waar ik in zit). Ik schenk er niet zoveel aandacht aan, temeer daar ik het niet geroteerd krijg, maar klik het toch aan. Plotseling hoor ik na allerlei onverstaanbaars duidelijk de stem van mijn buurman tegen zijn moeder ‘poging tot inbraak’ zeggen.

Hier word ik nieuwsgierig van en met gevaar voor een nekblessure ontwaar ik na goed kijken mijn date. Een zanderige man die vrij lang iets staat te proberen en dan moedeloos om zich heen kijkt en weer opnieuw een poging waagt. Wat een sukkel! Meteen bedenk ik me dat ik zelf in mijn eigen flat nog wel ook wel eens in de verkeerde deur sta te porren (in een bepaalde staat).  

Uiteraard spoed ik me meteen naar hen toe om uit te leggen dat dit alles op een misverstand berust en mijn zandman geen enkele blaam treft.  

De zoon doet open en hoort mijn verhaal met geknepen ogen aan. Zijn gezichtsuitdrukking verandert gedurende mijn steeds stunteliger verhaal niet en hij herhaalt steeds weer opnieuw: ‘Daar zag het anders niet naar uit.’ ‘Ja, maar buurman,’ roep ik, ‘je denkt toch niet dat ik…’ ’Daar zag het anders niet naar uit. En…’ voegt hij eraan toe: ‘Ik heb al aangifte gedaan, maar zal aanvullend vermelden dat jij je bezoek aanzet tot inbraak, dus je hangt.’ Wat?’ gil ik. De buurman doet de deur dicht. Bijna huilend druip ik af.

Ik bel de date op die voorstelt zo spoedig mogelijk naar mij toe te komen om mijn buurman even persoonlijk te komen uitleggen hoe de vork in de steel zit en dat hij mijn nieuwe vriend is en… ‘Uhm,’ zeg ik, ‘ik waardeer enorm dat je zo inlevend bent, maar dat lijkt me geen goed idee.’ ‘Je hebt hulp nodig,’ zegt hij, ‘ik spring nu in de auto.’ Tip 2 voor vrouwen: zelfs bij mannen met uitzonderlijk veel inlevingsvermogen moet je goed blijven nadenken. Als ze aanbellen de deur niet opendoen!